Park Praski należy do dzielnicy Praga Północ i usytuowany jest pomiędzy: Al. Solidarności, ul. Ratuszową, ul. Wybrzeże Helskie i ul. Jagiellońską. Główne wejścia do parku: od Al. Solidarności i placu Weteranów, od ul. Ratuszowej naprzeciw wejścia do ZOO i od ul. Ratuszowej przy skrzyżowaniu z Jagiellońską.

Park ten wraz z Ogrodem Zoologicznym zostały wpisane do rejestru zabytków 3.07.1990 r.  pod nr 1434.
Jest to najstarszy park publiczny Warszawy. Początkowo nazywany Aleksandrowskim lub Aleksandryjskim, po 1916r. przemianowany został na Praski. Powstał w latach 1865-1871, według projektu Jana Dobrowolskiego, na prawym brzegu Wisły. Park o powierzchni 30 ha usytuowany był pomiędzy dzisiejszymi Al. Solidarności i ulicami Łukasińskiego i Jagiellońską a Wisłą, w rejonie obecnego mostu Gdańskiego. Założony został w stylu krajobrazowym, a od strony Wisły zachowano istniejące nadrzeczne zarośla. Główną osią kompozycyjną była aleja prowadząca przez cały park, od dzisiejszego placu Weteranów w kierunku płn.-zach. w rejon dzisiejszego mostu Gdańskiego. Aleja główna oraz graniczna ulica Michałowska (dziś Łukasińskiego) wpisywały się w gwiaździsty układ placu Weteranów. W początkach XX wieku urządzono na terenie parku dwa place zabaw dla dzieci.
W latach 20-tych XX w. północną część parku, aż do ulicy Ratuszowej, wydzielono pod nowo zakładany Ogród Zoologiczny. W latach 50-siątych XX w. układ komunikacyjny parku został przeprojektowany przez mgr inż. S. Bolka. Po 1951 r. park został powiększony o teren leżący pomiędzy dzisiejszą ul. Jagiellońską a Łukasińskiego, a autorką projektu tej części była inż. A. Scholtz.
Podstawowym elementem kompozycyjnym części zachodniej parku jest elipsoidalna aleja obwodnicowa przecięta dwiema alejami głównymi. Park posiada plac zabaw, muszlę koncertową i szereg rzeźb ogrodowych (najbardziej charakterystyczna jest metalowa żyrafa). W bezpośrednim sąsiedztwie parku, przy Al. Solidarności znajduje się wybieg dla niedźwiedzi administrowany przez ZOO.

źródło: www.zielona.um.warszawa.pl