Park Kuźniczki obejmuje niewielki obszar 0,6 ha, położony nad Potokiem Strzyża we Wrzeszczu, przy zbiegu ulic Wajdeloty i Kilińskiego. Jest to park dworsk w stylu przejściowym, swobodnym, z elementami geometrycznymi, wpisany do rejestru zabytków.

Powstanie Parku Kuźniczki wiąże się z nazwiskiem gdańskiego rajcy Michaela Gottfrieda Schimida, który w latach 1763–1802 był właścicielem posiadłości, w której skład wchodził obecny park. Schmid – pierwszy właściciel parku wzniósł rokokowy dworek, który zachował się przy obecnej ul. Wajdeloty 13. W 1807 r. założył aleję parkową, która prowadziła w kierunku Oliwy, w miejscu obecnej ul. Kilińskiego. Ówczesny park zajmował powierzchnię kilku hektarów i był uznawany za najpiękniejszy park w Gdańsku. O jego urodę dbał również kolejny właściciel Georg Joseph Mattion. W 1869 r. znaczna część terenu parku została odsprzedana kampanii kolejowej, a kolejne ograniczenie powierzchni parku nastąpiło pod koniec XIX wieku w związku z powstaniem browaru.

Na początku XX w. z dawnego parku pozostał tylko fragment, który wykorzystała restauracja mieszcząca się w pawilonie dobudowanym do rokokowego dworu. W okresie międzywojennym działała tam bardzo popularna wśród gdańszczan gospoda „Kleinhammerpark”. W altanie odbywały się koncerty, a część parku latem była ogródkiem restauracyjnym. Po II wojnie park traktowany i wykorzystywany był jako ogródek jordanowski. Teren parku uległ kolejnej redukcji poprzez rozbudowę browaru, a następnie klubu sportowego START. Dawna altana parkowa, pomimo iż zachowała się w dobrym stanie, przez nieprzemyślaną zabudowę znalazła się poza parkiem i niewiele osób wie o jej istnieniu.  Zachowany fragment parku został objęty rewaloryzacją w latach 2004–2005 i obecnie stanowi atrakcyjne miejsce spotkań i wypoczynku mieszkańców dolnego Wrzeszcza.

W parku znajduje się drewniana stylowa altanka, niewielki plac zabaw dla dzieci młodszych wyposażony w urządzenia zabawowe. Otwarte koryto Potoku Strzyża ujęto obudową architektoniczną. Zieleń parkowa obejmuje drzewostan, żywopłoty i rozległe powierzchnie runa parkowego i bylink, alejki spacerowe i place o nawierzchni klinkierowej i kamiennej.

źródło: www.zdiz.gda.pl